Wyspa

- Czy chciałbyś spróbować?
- Teraz?
- Teraz. To znaczy, jeśli ci nie przeszkadza, że nie będziesz mógł spać przez całą noc.
- Chciałbym, jak najbardziej!
- Może się okazać, ze nic nigdy nie podobało ci się mniej - ostrzegła go Susila. - Lek moksza może sprawić, że będziesz w niebie, ale może to także być piekło. Albo nawet jedno i drugie, na zmianę. Albo jeszcze - jeśli masz szczęście lub jeśli jesteś na to gotowy - dalej niż jedno i drugie. A potem jeszcze dalej, z powrotem do punktu wyjścia - z powrotem tutaj, z powrotem do New Rothamsted, z powrotem do codzienności. Tylko że tym razem, rzecz jasna, codzienność będzie całkowicie odmieniona.

Wyspa to ostatnia powieść Aldousa Huxleya, uważana przez samego Autora za dzieło jego życia. W książce tej Huxley kontruje ironiczną wizję naszych czasów, którą namalował we wcześniejszym Nowym Wspaniałym Świecie (1932). W miejsce ponurej satyry Wyspa oferuje idylliczny obraz społeczności żyjącej w izolacji, rządzącej się prawami wyprowadzonymi z głębokich przemyśleń filozofii Wschodu. Huxley zaskakuje trafnością niektórych ze swoich przewidywań. Bawi kontrowaniem konsumpcyjnego Zachodu w stosowanej przez wyspiarzy psychologii społecznej i edukacji. W końcu - szokuje antydewocjonalnością i radykalnością niektórych propozycji, m.in. dotyczących sfery seksualnej.
Książka ta, wydana pierwszy raz we wczesnych latach 60. XX wieku, dziś jest równie odważna, nowatorska i skłaniająca do dyskusji nad zasadami świata w którym przyszło nam żyć.

„Jedna z prawdziwie wielkich, filozoficznych powieści”
– The Times (Londyn)

„Wyspa pozostaje ważna i bardzo przyjemna”
– Washington Post Book World