Drzwi percepcji. Niebo i piekło

Meskalina – substancja o właściwościach halucynogennych, występująca w naturze w niektórych gatunkach kaktusów, np. w pejotlu, znana była Indianom od stuleci. W laboratorium wytworzono ją pod koniec XIX wieku, ale jej działanie długo jeszcze pozostawało dla naukowców zagadką. Aldous Huxley (1894–1963) – brytyjski powieściopisarz, poeta i eseista – postanowił osobiście poznać skutki jej zażycia i wyruszyć w najdalszą podróż wgłąb własnego umysłu, do świata wizji i znaczeń ukrytych przed naszym codziennym wzrokiem.

Co wynikło ze zderzenia niezwykle wrażliwego umysłu pisarza z halucynogenną substancją?

Owocem tego eksperymentu stały się eseje Drzwi percepcji (1954) i Niebo i piekło (1956). Huxley dokładnie opisał i zinterpretował swoje wizje. Wyciągnął z nich daleko idące wnioski, a samo psychodeliczne doświadczenie na zawsze odmieniło jego sposób patrzenia na otaczającą go rzeczywistość, religię, sztukę i innych ludzi. Bowiem czy drzwi percepcji, które raz zostaną uchylone, można będzie całkowicie zamknąć?

Tekst ten stał się biblią hippisów, a Jim Morrison pod wpływem jego lektury postanowił nazwać swój zespół „The Doors”. Zatem weźmy tę książkę do rąk i uchylmy raz jeszcze za Aldousem Huxleyem owe tajemnicze drzwi percepcji...

„Zwięzłe, sugestywne, mądre i przede wszystkim ludzkie. Drzwi percepcji są arcydziełem”
– Sunday Times

„Nie minęło 10 lat, a Drzwi percepcji stały się dla pokolenia hipisów i kontestatorów czymś w rodzaju katechizmu, a dla muzyków rockowych – Biblią, zaproszeniem do flirtu z absolutem,
kosmicznym doświadczeniem”
– Wprost

„Drzwi percepcji są poruszającą książką, po części dlatego że odkrywają ludzkie słabości i tęsknoty wyjątkowego pisarza-intelektualisty”
– Financial Times